Pobyt w szpitalu to trudne doświadczenie nie tylko dla małego pacjenta, ale i jego rodziców, którzy nie zawsze mogą nieustannie przy nim być. Jak poradzić sobie z własnym lękiem i pomóc maluchowi przygotować się psychicznie do hospitalizacji?

Jak przygotować dziecko na leczenie w szpitalu?

Najłatwiej przygotować dziecko na pobyt w szpitalu, kiedy leczenie jest wcześniej zaplanowane. Ma się wtedy więcej czasu na opowiedzenie o całej sytuacji, co znacznie ułatwia sprawę. Co warto wdrożyć w takim przypadku?

• Wspólne zabawy w lekarza i pacjenta w domu.
• Szczere rozmowy na temat choroby czy badań.
• Czytanie książeczek i oglądanie bajek o tematyce medycznej.

Wszystko to ma na celu oswojenie malucha z tym, co czeka go w placówce. Warto zachęcać go do wcielania się w postać medyka, który leczy np. pluszaki i lalki. Kiedy pobyt w szpitalu jest niespodziewany, klucz to odpowiednie wsparcie. Rodzice powinni wykazać się jak największym opanowaniem i pozytywnym nastawieniem do personelu.

Na przebieg hospitalizacji ogromny wpływ ma właśnie podejście dorosłych. Kiedy dziecko czuje silny stres czy smutek mamy lub taty, znacznie gorzej przechodzi pobyt na oddziale. Szczere rozmowy i tłumaczenie, co dzieje się na bieżąco, pomagają przezwyciężyć lęki i obawy.

W trosce o poczucie bezpieczeństwa malucha na salę warto przynieść np. ulubionego pluszaka, kocyk czy inną zabawkę. Sprawdzi się także uspokajające czytanie książeczek i oglądanie bajek na tablecie czy telefonie. W takiej sytuacji można nieco odpuścić ograniczenia ekranowe. Ważny staje się emocjonalny komfort pociechy.

Jak radzić sobie z pobytem malucha w szpitalu?

Rodzice, aby lepiej znosić hospitalizację dziecka, powinni być w stałym kontakcie z personelem medycznym. Kluczowe są bieżące aktualizacje dotyczące leczenia czy wykonywanych badań. Odpowiednie podejście lekarzy ma spory wpływ na poczucie komfortu także u zmartwionej rodziny.

Zdrowie dziecka jest najważniejsze, dlatego należy tłumaczyć samemu sobie, że wszystko to ma na celu dobrobyt pociechy. Nie warto tłumić własnych emocji. Kiedy wieczorem łzy napływają do oczu, powinno się dać im spłynąć. Ogromnie istotne staje się wzajemne wspieranie się z partnerem czy partnerką.

W niektórych sytuacjach, kiedy np. pobyt w szpitalu się wydłuża, dla własnego zdrowia psychicznego najlepiej udać się na konsultację z psychoterapeutą lub psychologiem. Nie wolno bać się proszenia o pomoc i wsparcie. Komfort psychiczny rodzica ma duży wpływ na to, jak w szpitalu czuje się dziecko. Nie da się zadbać o szkraba, nie dbając o siebie.

Dla wspólnego dobra należy zatroszczyć się o to, by przebywać z dzieckiem jak najczęściej. W tym czasie warto też zachęcać pociechę, by śmiało mówiła o swoich uczuciach. Strach czy niepewność są całkowicie normalne, nawet gdy dobrze przygotuje się szkraba na pobyt na oddziale.

Trzeba pamiętać, że każdy maluch jest inny i może inaczej reagować na szpital. Rodzic musi być cierpliwy i wyrozumiały, a także starać się dostosować własne podejście do potrzeb dziecka.